Vechtsporten

Vecht- of zelfverdedigingssporten kun je vanaf je 45^e beter uitvoeren in de vorm van kata, sparren of vechtspel en is dan tot je 75^e uitvoerbaar. Het recreatief-belevingsgerichte aspect overheerst. De dominante motieven zijn: bewegen om te presteren, bewegen vanwege de spanning van het wel of niet lukken, bewegen om te showen hoe soepel en makkelijk het gaat, bewegen om het bewegen, bewegen om fit te blijven zelf en/of samen bewegen. De inspanning is matig intensief. Zie intro: coördinatieniveau: 2.

Zelfverdediging voor mannen en vrouwen is een sportvormen gericht op het adequaat handelen in potentieel als bedreigend ervaren situaties. Door een alerte houding en reactie in de zin van jiu jitsu-achtige technieken is ontsnappen uit die situaties realistisch.
Jiu-Jitsu is ongewapende zelfverdediging. Het bestaat uit een combinatie van weringen en bevrijdingstechnieken gecombineerd met schoppen, slagen, stoten, werptechnieken en controletechnieken. Het is een reactie op gewapende en ongewapende aanvallen.

Bij de volgende vechtsporten gaat het om elkaar uit balans te brengen. Judo of ‘zachte weg’ is het reageren op duw- en trekacties van de partner en na enige tegendruk meegeven of gebruik maken van de aanvalskracht van de partner en deze overnemen. Bij de sportvorm shiai-ne-waza wordt alleen een grondgevecht uitgevoerd. Je kracht op het juiste moment inzetten, komt binnen het demonstratievorm van het judo-kata het meest tot z’n recht. Judo is een vechtspel waarvan het doel is een partner uit balans te brengen, op de rug te laten vallen en/of op de grond onder controle te krijgen of tot overgave te dwingen. Een balansverstoring kan direct op de tegenstander worden toegebracht door deze over zijn stabiele positie heen te duwen of te trekken. Maar de balansverstoring kan ook indirect plaatsvinden. De reactie van de tegenstander wordt dan in dezelfde richting doorgezet. Bij elke techniek is sprake van een voorkeur bij het vastpakken van de kimono of judojack. Dit vastpakken heet kumi-kata. Het judo kent tachi-waza, de technieken die staande worden uitgevoerd, zoals been-, heup-, arm- of schouderworpen, en ne-waza, technieken die op de grond worden toegepast, zoals houdgrepen, armklemmen en verwurgingen. Bij het kata worden vaste series van technieken uitgevoerd. Het is een demonstratie van technische beheersing. Elke actie is een reactie op de actie van de tegenstander.

Aikido omvat technieken met de blote hand en stoktechnieken. Het meest kenmerkende is het afwijzen van agressie, waarbij de verdediging als de beste aanval wordt gezien. Je maakt gebruik van de kracht van de aanvaller, je gaat mee met zijn aanval in plaats van er vol tegen in te gaan. De beoefenaar zet voordat de aanval door de tegenstander wordt ingezet al de eerste stap. Ai staat voor evenwicht, Ki staat voor energie en Do staat voor de weg.

De vechtsporten boksen en schermen hebben als doel elkaar (net) te raken. Evenals bij het judo is sparren (kata) de ideale demonstratievorm voor de oudere sporter. De aanvallen zijn bekend en soms ook het moment waarop ze worden ingezet. Bij boksen is het flitsend, ontspannen en het nét raken van de tegenstander belangrijk. Krachtinzet vanuit de romp of door spanning in de armen moet worden vermeden. Het wordt zo meer een vechtspel. Schermen kent als sportvormen schermen met floret, sabel en degen. Voor beginnende schermers heeft floretschermen de voorkeur. De floret weegt maximaal een halve kilo en is relatief licht en flexibel. De tegenstander mag alleen met de punt geraakt worden en het geldige trefvlak is alleen de romp. Bij sabel is het trefvlak het gehele lichaam boven de gordel. Bij sabel moet je, net als bij de floret, eerst het recht van aanval halen om te mogen aanvallen. Degene die als eerste een aanval uitvoert heeft dat recht verkregen. De aangevallene moet zich dan eerst verdedigen voordat een tegenaanval mag worden gedaan. Met de degen mag je de tegenstander alleen met de punt raken op het hele lichaam. Het recht van aanval ontbreekt hier.